25.05.2007 Dagur 3. Haldið norður og niður.

Við vöknuðum snemma eins og endranær á sveitahótelinu, og hvílík sæla. þegar við komum út um klukkan 8:20 var kominn 24 stiga hiti og glampandi sól. Fuglasöngur, sauðkindur á beit, og ekki hægt að hafa það betra í vorblíðunni. Svo mikið er víst. Herbergið var rúmgott eins og oft er á þessum hótelum, og 2 Queen Size rúm.

 

 

 

Ég skellti Garmin Navigation Satelite Roadmate Never-Lost tækinu á spegilinn í herberginu og fór að æfa mig. þar sem ekki náðist samband við gerfihnött þar, þá virkaði tækið að mjög takmörkuðu leiti á speglinum.

Þessi tæki eru nauðsynleg í svona ferðum. Tækið þekkir nánast öll heimilisföng jarðarinnar, Veitingastaði, Gistirými, Bensínstöðvar, Flugvelli, Verslunarmiðstöðvar og svo má lengi telja. Maður stimplar bara inn þann stað sem maður vill finna eftir nafni eða heimilisfangi, og svo leiðir tækið mann upp að dyrum, og talar meira að segja við mann.

Í tækinu er MP3 spilari, Bluetooth sendir sem þýðir að þú getur notað tækið sem handfrjálsan búnað við símann þinn og margt fleira.

 

Við drifum okkur á þeysispretti áfram norðureftir þegar allt var klárt, og ekki leið á löngu þar til við sáum geysifallegt Yamaha Roadstar 1600 í kantinum. Það var gríðarlega flott, en vantaði talsvert upp á verðið, en það var boðið á alveg fáránlega háu verði. Það gengur tæplega upp að fara að tapa á þeim hjólum sem maður kemur með.

 

 

 

Svo þegar við komum til svæðisins sem við ætluðum að skoða, þá rákumst við á einn sem var með nokkur hjól og nokkra bíla. Hann var meðal annars að selja þennan Cadillc í toppstandi. Verðmiðinn á þessu tryllitæki var ekki nema um 500.000.-

Ef ég byggi í Bandaríkjunum, þá er alveg á hreinu að ég myndi þurfa að aka um á svona bíl. Þetta er sko spurning um typpaslag, ekki hagkvæmni, enda borgar hún sig ekki. Þá eignast maður aldrei svona bíl.

 

 

Við drifum okkur svo enn lengra og heimsóttum 2 aðila þennan dag. Annar selur tjónahjól og hinn uppítökuhjól frá umboðsaðilum á svæðinu.

Aðstaðan hjá þessum piltum er ekkert venjuleg og eru húsnæðin sem þeir hafa yrir að ráða mörg þúsund fermetrar að stærð. Á þessair mynd er Smári sestur á Harley FXDL tjónahjól sem við keyptum á staðnum. Húrra. Búnir að kaupa hjól.

 

 

 

Hér erum við svo komnir enn norðar. Hér sést verkstæðisaðstaðan nokkuð vel hjá þessum aðilum. Á þessari mynd er eigandinn að prófa Harley Davidson Sprortster (sem ég kýs að kalla Harley Ferguson) sem hann seldi þennan morgun að lokinni standsetningu. 

Margar lyftur eru þarna fyrir mótorhjól, nokkur hundruð hjól á staðnum og viðmótið eins og við séum landshöfðingjar. Þó er eitt, og það er að kanarnir eru ekki eins miklir kaffidrykkjumenn og við Íslendingar.  Maður finnur hvergi sjálfvirkar kaffivélar fyrir kúnna, og það er hreinlega eins og þeir drekki varla eða ekki kaffi, því alltaf þegar maður minnist á hvort til sé kaffi, þá er rokið til og hellt uppá.

 

Athugasemdir

[Una Kristín (IP-tala skráð) 30.5.2007 kl. 14:28]

Nei sko... er það ekki Ofur Baldurinn - gaman að sjá þig :D

[Drilla, 1.6.2007 kl. 16:27]

Ertu búin að kaupa hjól fyrir mig???