27.05.2007 Dagur 5. Hvítasunnudagur í New York

Við brunuðum sem leið lá til New York City og vorum ekkert að flýta okkur á fætur. Það var hvort eð er Hvítasunnudagur og ekki margt hægt að stússa.

en engu að síður ókum við í rúman klukkutíma, á 110 km/h og allan tímann í þéttbýli. Fáránlegt.

Borgin telur í dag meira en 16 milljón mans, en New York svæðið telur 24 milljónir manna. Sem dæmi eru allir Íslendingar um 300.000 manns en á flugvallarsvæðinu í kringum JFK International Airport búa um 400.000 manns.

 

Það sem helst glepur augað fyrir mannvirkja áhugavitleysing eins og mig eru hin geðveikislegu mannvirki sem alls staðar ber fyrir augu. Risavaxnar brýr, Skýjakljúfar, Sigubogar og listaverk út um allt.

En umferðin maður... Hjálpi mér Frigg og Freyja. Þegar ekið er inn á Manhattan frá Queens (úr austri) er farið eftir stofnæðum yfir brýr. Þær stofnæðar eru frá 2-4 akreinar, þar er brjálæðislega þétt Jólaumferð og meðalhraðinn 110km/h. Þar er eins gott að hafa Garmin leiðsögutækið til að hjálpa sér að rata, því tíminn sem maður hefur til að ákveða hvaða leið maður ætlar að taka er yfirleytt frekar stuttur.

 

Eitt af því sem hægt er að gera á svona "rauðum" dögum er að fara í söfn og þessháttar. Við Smári ákváðum að skella okkur upp í Empire State bygginguna, en hún er rúmlega 300 metra há.

Það er gjörsamlega óviðjafnanlegt að vera innan um hús sem eru svo há að Hallgrímskirkja og hús verslunarinnar yrðu bara kjánaleg þarna.

Á þessari mynd blasir við hin stórglæsilega Empire State bygging. Hún gjörsamlega gnæfir yfir allt. Það kostar $15 að fara upp á hæð 86, en $18 til viðbótar upp á hæð 102 sem er efsta hæðin, og öryggiseftirlit er svipað og á flugvöllum, þannig að maður þarf að þola um 45 mínútur í biðröðum, sem er ekkert mál.

Við létum að sjálfsögðu Garmin tækið finna fyrir okkur bílastæðahús sem næst 34. stræti þar sem Empire State er. Þar var tekið við bílnum við innganginn og starfsmen sáu um að koma honum í stæði. Mjög þægilegt.

Það kemur þó á óvart hvað sóðaskapurinn og niðurnýðslan er mikil þarna. Þessi mynd er tekin í 35. stræti við hliðina á Empire State. Strax í þessari götu er allt frekar ógeðslegt og hlandlykt hér og þar á meðan 34. stræti er svona Sex and the City gata. Allt í marmara, gulli og kristöllum.

 

Þegar við vorum komnir upp fórum við út á svalir sem ná allan hringinn. Það var alveg magnað að það var logn þarna uppi. Maður rétt hættir sér upp á Perlu á sólskynsríkum ágústmorgni, og þar er hávaðarok.

Þetta er nokkuð sem allir ættu að prófa. Það er fáránlegt að horfa niður á 200 metra háa turna. maður fílar sig eins og í einhvernnskonar loftfari, því þetta er hálf óraunverulegt. Svipað og þegar maður er efst í Eiffel turninum í París.

Smári var ekkert of spenntur fyrir að fara upp fyrst um sinn þar sem honum fannst þetta ekkert mjög merkilegt, en það breyttist heldur betur og var hann fljótur að kunna að meta þetta. Það er eiginlega ekki annað hægt heldur.

 

Þessi mynd er tekin úr toppnum á Empire State byggingunni, eða af hæð 102. þar er gler fyrir gluggum og farið upp með sér lyftu sem er sennilega jafn gömul húsinu. Þar er lyftuvörður sem stýrir lyftunni með eihvernskonar sveifarhjóli.

Þá skal það tekið fram að tvíburaturnarnir World Trade Center voru 100 metrum hærri en Empire State byggingin, eða rúmir 400 metrar að hæð.

Nú stendur til að byggja einn skýjakljúf þar í stað tvíburaturnanna, en sá verður um 400 metrar að hæð.

 

Dökkar filmur eru á glerinu á 102 hæð, en þær draga úr lofthræðsluáhrifum. Við vorum hálf fúlir yfir þessu filmuveseni. Það að horfa út um svona dökkar rúður gerir það að verkum að maður fær á tilfinninguna að maður sé að horfa á skjá.

Ég myndi helst vilja hafa þetta opið. Þetta er svo hrikalegt að það er eins gott að fá öll áhrifin ef maður er að þessu á annað borð. Lofthræddir geta bara verið annarsstaðar.

 

 

við gengum niður að World Trade Center svæðinu. Þarna er ég við skiltið þar sem gengið er niður í járnbrautina. 

Það verður að segjast eins og er, að það er nokkuð magnað að ganga þarna um svæðið og ýminda sér að 400 metra háir turnarnir hafi staðið þarna, sérstaklega vegna þess að ég hef komið þarna áður fyrir mörgum árum og man vel hvernig þetta var.

Það er hræðilegt til þess að hugsa að Bandaríkjamenn hafi kallað þessar hörmungar yfir þjóðfélagið. Þess bíða þeir aldrei bætur. Svo mikið er víst. 

Athugasemdir

[Guðrún Birna (IP-tala skráð) 23.6.2007 kl. 00:51]

Hæhæ og takk fyrir síðast :)

Ég fór í fyrsta skipti til New York nú í vetur og get tekið undir með þér að það er mikil upplifun fyrir litla Íslendinga eins og okkur.

Ég væri alveg til í að kaupa mér einhverntíman hjól til að ferðast á, það lítur út fyrir að vera skemmtilegur og frjálslegur ferðamáti. Hvað kostar meðal eða nógu góður krossari eða annað faratæki sem væri sniðugt að fara í svoleiðis ferð á?

Kveðja,
Guðrún Birna